doktryna religijna Lutra, wspólna Kościołom ewangelicko-augsburskim, oparta gł. na tekstach Lutra zebranych 1580 w Księdze zgody. Jej fundamentem teologicznym jest przekonanie o tym, że zbawienie człowieka jest w pełni uzależnione od łaski (a nie od uczynków - jak w katolicyzmie). Uczynki mogą być jedynie konsekwencją wiary, która sama jest darem łaski Bożej. Jedynym źródłem poznania prawd wiary jest Biblia, żaden inny autorytet (ani papież, ani sobór, ani Kościół) nie może wiernemu zastąpić jej bezpośredniego i ciągłego studiowania. Obowiązek samodzielnego studiowania Biblii stymulował jej przekłady na języki narodowe, które stały się podstawą liturgii. L. odrzuca wszystkie sakramenty poza chrztem i komunią, neguje istnienie zakonów i celibat księży, których zastępują pastorzy. Kościół dla L. jest zgromadzeniem wiernych, opartym na wspólnocie Słowa Bożego (bez hierarchii). L. redukuje przejawy kultu (procesje, kult obrazów i relikwii świętych, pielgrzymki). Rozwijając się początkowo w środk.-płn. Niemczech, l. stał się religią państwową w krajach skandynawskich i w Prusach. W innych krajach wyznawcy l. są mniej liczni (w Polsce gł. w rejonie cieszyńskim).
- luteranizm, nurt w reformacji eur.(...)
- luteranizm, doktryna teologiczno-etyczna...
- reformacja w Polsce i na Litwie, nowinki rel. do Polski...