(1897-1962)
pisarz amer., jeden z najw. powieściopisarzy XX w.; rokiem urodzenia zbliżony do twórców tzw. straconego pokolenia (lost generation), nie miał tych samych co oni doświadczeń wojennych (mimo kreowania siebie na asa lotnictwa), co wpłynęło na odmienny ton jego prozy; wychował się w okręgu Lafayette Country (stan Missisipi), który w jego utworach został sportretowany jako fikcyjna kraina Yoknapatawpha. Osadzone w gęstej, niekiedy mrocznej atmosferze powieści Faulknera oddają doskonale klimat amer. Południa z jego wciąż żywymi konfliktami etnicznymi i religijnymi, których korzenie tkwią w XIX w.; F. w historii południowych stanów dojrzał metaforę pierwszej połowy XX wieku, w której tradycyjne wartości musiały ulec degradacji w starciu z brutalnymi prawami racjonalnego rozwoju przemysłowego. Konflikt ten został umiejscowiony w rozbudowanych, zbliżonych do sagi rodzinnej, cyklach powieściowych: Żołnierska zapłata, Sartoris, Wściekłość i wrzask, Światłość w sierpniu, Absalomie, Absalomie..., Intruz; historia zostaje tu ukazana jako nieustanne zmaganie się praw odwiecznych z wartościami przejściowymi i koniunkturalnymi, zaś efektem tego konfliktu są dramatycznie skomplikowane problemy jednostek - z pozoru bardzo przeciętnych, jednak w obliczu nierozwikłanych problemów zdolnych do nadludzkich czynów. Proza F. uchodzi za przykład mistrzostwa formalnego w obszarze narracji: autor stosował rozmaite perspektywy narracyjne (Wściekłość i wrzask, Kiedy leżę, umierając, Azyl), poszerzając znacznie pole wykorzystania technik strumienia świadomości; ukryte moralne przesłania swoich utworów osadzał w przestrzeni mitów biblijnych (cykl nowelistyczny Zstąp Mojżeszu, Absalomie, Absalomie...), posługiwał się także niedomówieniami, skomplikowanymi scenami metaforycznymi i symbolicznymi, metodą "dzieła otwartego". W późniejszej twórczości F. nasilają się pierwiastki autobiograficzne (nowele z cyklu Koniokrady), sensacyjne (Gambit) i eschatologiczne (Kiedy leżę, umierając, Skok do śmierci); dzieło pisarza, początkowo oceniane surowo, doczekało się w końcu uznania (1949, nagroda Nobla), wywierając znaczny wpływ na pisarzy amer. (tzw. literatura wyczerpania) i europejskich.
- Faulkner William, (1897-1962)
- Faulkner William Harrison, (1897-1962)
- STYRON, William (1925-2006)