(1897-1962)
prozaik amer., laureat Nagrody Nobla (1949). Potomek rodziny osiadłej od kilku pokoleń na Południu, wstanie Missisipi, młodość spędził wOksfordzie, gdzie jego ojciec pracował jako zarządca administracyjny uniwersytetu. Pod koniec Iwojny światowej zgłosił się ochotniczo do kanadyjskiego lotnictwa wojskowego; skierowany na front we Francji, uległ wypadkowi samolotowemu. Po wojnie wrócił do Stanów ipodjął studia wOksfordzie, imając się dodatkowo różnych zajęć, m.in. prowadził uniwersytecki urząd pocztowy. Zadebiutował w1924 r. zbiorem wierszy Marmurowy faun. Wtym samym roku przeniósł się do Nowego Orleanu, gdzie zpomocą Sh. Andersona opublikował wczesne utwory. Wpierwszej powieści, Żołnierska zapłata (1926), ukazał dramat żołnierzy, którzy po powrocie do domów nie potrafią przystosować się do dorobkiewiczowskiego otoczenia, zadającego kłam ideałom, októre walczyli. Kolejna powieść, Moskity (1927), kreśli portret środowiska bohemy nowoorleańskiej iodznacza się już charakterystycznym dla F. stylem, wktórym narracja odautorska zostaje ograniczona kosztem monologów. Do mistrzostwa doprowadził pisarz ten rodzaj konstrukcji narracyjnej wswoich dwóch najwybitniejszych powieściach: Wściekłości iwrzasku (1929) oraz Azylu (1931) - monologu wewnętrznym prymitywnej dziewczyny brutalnie zgwałconej iponiżonej, która boryka się zdezintegracją osobowości wświecie, gdzie wszystko jest na sprzedaż. Wątek ten powróci wutworze Requiem dla zakonnicy (1951). Powieścią Sartoris (1929) F. otworzył ważny rozdział wswojej twórczości - tu po raz pierwszy pojawia się wyimaginowana kraina Yoknapatawpha (rodzinny stan, Missisipi) oraz jej mieszkańcy, którzy przewijali się będą przez większość utworów pisarza. Połączona postaciami bohaterów imiejscem akcji gigantyczna saga, sięgająca od okresu sprzed wojny secesyjnej do upadku tradycji iwartości moralnych skutkiem narodzin kapitalistycznej mentalności, stanowi syntezę dziejów amer. Południa. Na sagę tę składają się: powieść Światłość wsierpniu (1932), zbiór opowiadań hist. zczasu wojny secesyjnej Niepokonane (1938), cykl powieści Wielki las (1955) oraz trylogia powieściowa Zaścianek (1940), Miasto (1957) iRezydencja (1959). Zogromnego dorobku pisarza wymienić należy ponadto: powieść Absalomie, Absalomie (1936), wyróżnione Nagrodą Pulitzera Przypowieść (1954) iKoniokrady (1962), Kiedy umieram (1930), Punkt zwrotny (1935), nawiązujący do pieśni murzyńskiej cykl opowiadań Zstąp, Mojżeszu (1942) oraz tom wierszy Zielona gałąź (1933). Twórczość F. wywarła wpływ nie tylko na pojedynczych pisarzy, ale icałe nurty, m.in. na lit. egzystencjalistyczną. Wprozie pol. Faulknerowski typ monologu uprawiali m.in. E. Bryll iS. Grochowiak. Podczas ceremonii wręczania Nagrody Nobla F.powołał się na słowa H. Sienkiewicza, stwierdzając, że podobnie jak pol. noblista, pisał swoje książki "ku pokrzepieniu serc".