(310-240 p.n.e)
najwybitniejszy poeta doby aleksandryjskiej, autor hymnów i poematów (Aitia), elegii (Warkocz Bereniki). Niechęć K. do poezji epickiej i uczoność jego własnych utworów przyczyniła się do powstania nowych kanonów literackich. Twórczość K. wywarła ogromny wpływ na potomnych, w tym Katullusa. Nadto w czasie pracy w Bibliotece Aleksandryjskiej K. zajmował się katalogowaniem zbiorów - powstałe w ten sposób Pinakes (Tablice) przyczyniły się do rozwoju bibliografii i krytyk tekstów.