zabytki kultur prekolumbijskich nie zachowały się. W XVI w. l.k. rozwijała się jako zależna od literatury hiszp. Utwory w pełni oryginalne, gł. poezja, zaczęły powstawać w okresie romantyzmu (J.M. de Heredia, Plácido, G. Gómez de Avellaneda). Pierwszą wielką powieścią kubańską jest Cecilia Valdes (1839) C. Villaverdego, szeroka panorama Hawany XIX w. i protest przeciw niewolnictwu. 1887 ukazała się pełna humoru obyczajowa powieść R. Meza Mi tío el empleado. K.l. XIX w. została zdominowana przez problematykę patriotyczną związaną z walką o niepodległość z Hiszpanią. Największym pisarzem nurtu patriotycznego był J. Martí (autor słów pieśni Guantánamera), który sam zginął w walce (1895). Uważany jest za prekursora modernizmu w Ameryce Łac. Prozę niepodległej Kuby rozpoczyna twórczość M.de Carrion i A. Hernandez Cata. W latach 30. zaczynają tworzyć prozaik A. Carpentier i poeta N. Guillén, którzy zyskują międzynarodowe uznanie i znani są z licznych przekładów także w Polsce. Zjawiskiem niezwykłym w lit. światowej jest poetycka, eseistyczna i prozatorska twórczość J. Lezama Limy. Po zwycięstwie rewolucji kubańskiej interesujące dzieła powstały także na emigracji (proza G. Cabrera Infante, R. Arenas, S. Sarduy, poezja E. Florit). Na wyspie rozwinęła się proza dokumentalna (E. Che Guevara, M. Barnet, C. Leante). Powstanie po rewolucji na Kubie (1959) Casa de las Americas (Dom Ameryk) - instytucji prowadzącej szeroką działalność wydawniczą i przyznającej corocznie nagrody literackie (w kilku kategoriach) - stymulowało rozwój i poczucie kulturowej wspólnoty wszystkich literatur Ameryki Łac. pomimo wyraźnych ideowych preferencji.
KUBAŃSKA LITERATURA
Literatura obca
INFANTE CABRERA, OTERO, GUTIÉRREZ