P. z Cheronei (46/48- ok. 120)
pisarz grecki; uczył się w Atenach, zanim osiadł na stałe w Cheronei, skąd pochodził; jako wędrowny mówca popisowy odbył kilkuletnią wędrówkę po niemal całym starożytnym świecie; od 50. roku życia był także kapłanem Apollona w Delfach starając się przywrócić znaczenie świątyni i wyroczni; we własnym domu założył rodzaj prywatnej uczelni, w której uczył filozofii własnych synów i ich kolegów. Pomimo że zachowało się tylko ok. 1/3 wszystkiego, co napisał - jego spuścizna należy do najbogatszych po autorach greckich; są to, m.in. Żywoty sławnych mężów, zbiór ułożonych parami (Grek i Rzymianin) biografii, m.in. Tezeusza i Romulusa, Aleksandra i Cezara, Alcybiadesa i Koriolana, Demostenesa i Cycerona; przyjmując niekiedy anegdotyczną formę Żywoty mają wyraźną tendencję moralizatorską i pedagogiczną; odmienny charakter ma zbiór 83 prac o charakterze filozoficznym i literackim, określany jako Moralia; w przystępnej formie traktują one o tak różnych sprawach, jak "Czy cnota jest czymś, czego można się nauczyć?", "Jak chwalić samego siebie nie budząc niechęci?", "Dlaczego Pytia nie wygłasza już wyroczni wierszem?", "O obliczu widniejącym na tarczy księżyca", "Dialog o miłości erotycznej", itd.; P. nie był myślicielem oryginalnym, ale dzieła jego pisane jasnym językiem do XIX w. stanowiły lekturę zalecaną młodzieży i stąd nazywano go nauczycielem Europy.
- Plutarch, (ok. 50-ok. 120)
- Plutarch, ( os ) (ok. 50-ok. 120)...
- Plutarch zCheronei, (50-120)