określenie nadane (przez Azorina) szerokiemu ruchowi umysłowemu, jaki objął Hiszpanię po klęsce w wojnie ze Stanami Zjednoczonymi i utracie kolonii (Filipin, Puerto Rico, Kuby); w twórczości jego przedstawicieli: myślicieli (Unamuno, de Maeztu, Ortega y Gasset), prozaików (Valle Inclán, Baroja, Azorin) i poetów (A. Machado y Ruiz) centralne miejsce zajęła analiza losów narodu i cywilizacyjnego zacofania państwa; u niektórych (Unamuno, de Maeztu) pojawiły się wątki mesjanistyczne: doświadczona klęską Hiszpania miała dać światu nową formę świadomości (kichotyzm).
UNAMUNO, MACHADO Y RUIZ, ORTEGA Y GASSET
- Aleixandre y Merlo Vicente, (1898-1984)
- García Lorca Federico, (1898-1936)
- GANIVET, Ángel (1865-98)