Iwan (1850-1921)
poeta i powieściopisarz bułg., uważany za twórcę nar. literatury; uczestnik powstania kwietniowego 1876; twórczość o wymowie patriotycznej i moralistycznej, nawiązująca do tradycji europejskiego romantyzmu; debiutował jako autor liryków patriotycznych (tomy Proporzec i gęśl, Smutki Bułgarii, Zbawienie - tom gloryfikujący udział Rosji w wyzwoleniu Bułgarii); później zwrócił się w stronę poezji epickiej (Pola i lasy, Epopeje zapomniane), sławiącej nar. bohaterów; na pocz. lat 80. zaczął pisać także prozą (zbiory opowiadań, powieść Niemili i niekochani, przerobiona na dramat Tułacze), portretując rodzinne strony, a także dając wyraz wrażeniom z pobytu na emigracji; najbardziej znaną powieścią stała się epicka panorama życia Bułgarów w ostatnich latach przed wyzwoleniem Pod jarzmem, napisana w czasie przymusowego pobytu w Odessie; inne naświetlenie bułg. problemów znalazło się w powieściach-pamfletach Epoka karmicielka wielkich ludzi oraz Krasomówca przy państwowym stole; w ostatnim okresie twórczości silnie atakowany przez nową, wykształconą na Zachodzie, generację pisarzy bułg., próbował odnaleźć się w krótkich formach prozatorskich, a także sięgał po tematy historyczne (Swetosław Terter, Iwan Aleksander; dramat Ku przepaści i komedia Karierowicze); powrócił również do poezji (tomy Legendy wokół Carewca i Zapachniał mi bez).
- Wazow Iwan, (1850-1921)
- wąż, „odkurzacz”
- WAŻ, Pochodzenia starosłowiańskiego.(...)