właśc. da Ponte
rodzina wł. malarzy okresu renesansu działających w 2. poł. XV i XVI w. FRANCESCO Starszy (1470-1540) - ojciec; twórczość pod wpływem P. Veronesa i B. Montagny, m.in. Madonna ze św. Piotrem i Pawłem. FRANCESCO Młodszy (1549-92) - najstarszy syn Jacopa; tworzył sceny rel. i pasterskie, z zalesionym krajobrazem; charakterystyczny wysoko leżący horyzont, widoczne nerwowe pociągnięcia pędzla (Adoracja pasterzy, Chrystus na Górze Oliwnej). JACOPO (1517-92) - syn Francesca St., najbardziej znany z całej rodziny, prowadził w Bassano po ojcu wielką pracownię malarską; malował pod wpływem Tintoretta, Veronesa, Tycjana i Parmigianina sceny rel. w konwencji wiejskich scen rodzajowych, wprowadzał do nich typy wieśniaków, zwierzęta (Adoracja pasterzy), także portrety; późniejszymi pracami wkracza już w manieryzm, widoczne poszukiwania efektów światłocieniowych (Zuzanna i starcy). LEANDRO (1557-1622) - syn Jacopa, po śmierci ojca i brata Gerolamo (1566-1621) kończy ich obrazy pozostawione w pracowni; jego malarstwo to tematy rel,. sceny wiejskie.