(hebr. "lilia")
w ST żona Joakima; padła ofiarą chuci dwóch starców, którzy zaczaili się w ogrodzie, gdy Z. brała kąpiel; zagrozili, że jeżeli nie spełni ich pragnień, oskarżą ją o potajemne spotkania z młodzieńcem. Z. nie uległa szantażowi, przez co omal nie straciła życia. Gdy prowadzono ją na śmierć pod zarzutem cudzołóstwa, z tłumu wystąpił Daniel i zażądał, by każdego ze starców przesłuchać oddzielnie. Ich sprzeczne zeznania dowiodły niewinności kobiety. Starcy zgodnie z Prawem Mojżeszowym zostali straceni. Historia Z. stała się ulubionym tematem twórczości malarzy, takich jak Tycjan, Bassano, Tintoretto, A. Coypel. Scenę, w której Daniel staje w obronie Z., upamiętnił także Szekspir w Kupcu weneckim; Jan z Czarnolasu napisał krótki poemat Zuzanna.