zw. także Giambelino (1427 lub 1430-1516)
syn Jacopa, brat Gentile; malarz wł. okresu renesansu, twórca weneckiej szkoły kolorystycznej, najwybitniejszy z malarskiej rodziny Bellinich; tworzył wielkie tablice ołtarzowe (Opłakiwanie) i mniejsze obrazy o tematyce rel. (Chrystus na Górze Oliwnej), liczne przedstawienia Madonny z Dzieciątkiem (Madonna Frizioni, Madonna degli Albarelli) naśladowane przez innych malarzy; także obrazy o tematyce świeckiej (Kobieta z lustrem), sceny mit. i alegoryczne (Uczta bogów, Alegoria), portrety dożów weneckich; jego dzieła odznaczają się niezwykłym kolorytem, mistrzowskim operowaniem barwą i światłem; uczniami B. byli Giorgione, Tycjan i inni wybitni malarze weneccy tego okresu.
GIAMBELINO, WENECJA, BELLINI Jacopo, BELLINI Gentile
- Bellini, rodzina malarzy wł.(...)
- Franciszek zAsyżu św., właśc. Giovanni Bernardone, (1181-1226)
- PIOMBO, Sebastiano del, właśc.(...)