Henryk (1843-1902)
malarz, gł. przedstawiciel akademizmu w sztuce pol.; pochodził z Ukrainy; studiował matematykę i fizykę na Uniw. w Charkowie, potem malarstwo w Akad. Petersburskiej; warsztat doskonalił podczas rocznego stypendium w Monachium; malował wielkiego formatu obrazy o tematyce sakralnej (Jawnogrzesznica), sceny z życia Greków, Rzymian i pierwszych chrześcijan (Wazon czy dziewczyna, Rzymska sielanka, Taniec wśród mieczów, Dirka chrześcijańska), pejzaże; autor kurtyn: dla Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie i Teatru Wielkiego we Lwowie; za kompozycję Pochodnie Nerona otrzymał członkostwo Akad. św. Łukasza w Rzymie, nadto czł. wielu akademii eur. (m.in. w Paryżu, Berlinie, Sztokholmie); Pochodnie 1879 podarował (jako zalążek zbiorów) przyszłej galerii malarstwa w krakowskich Sukiennicach; typowo akademicki, odznaczający się teatralnością ujęć sposób malowania S. zyskał mu za życia wielu zwolenników (był uważany za najwybitniejszego po Matejce malarza), ale zainteresowanie jego sztuką wygasło na przełomie wieków w związku ze zmianą gustów estetycznych.
HISTORYCZNE MALARSTWO, QUO VADIS., MUZEA NARODOWE W POLSCE
- Siemiradzki Henryk, (1843-1902)
- SKAŁKA, kościół św. Michała...
- AKADEMIZM, kierunek w sztuce XVIII...