TEATR IM. JULIUSZA SŁOWACKIEGO w Krakowie

wybudowany wg projektu J. Zawiejskiego i otwarty 1893, od 1909 pod ob. nazwą; w pierwszym okresie działalności (dyr. T. Pawlikowski, J. Kotarbiński, L. Solski, A. Grzymała-Siedlecki) stał się czołową pol. sceną, gromadząc znakomity zespół aktorski; dzięki łagodniejszej w Galicji cenzurze, miejsce pierwszych inscenizacji wielkiego repertuaru romantycznego, a także prapremier większości sztuk S. Wyspiańskiego (współpracującego z T.S. także jako inscenizator); po 1918 czołówka aktorów odeszła do Warszawy, ale T. Trzciński za swej pierwszej dyrekcji utrzymał prymat repertuarowy (pol. prawykonania współcz. dramaturgii obcej, debiuty m.in. Witkacego, W. Wandurskiego, E. Zegadłowicza); po II woj. świat.: B. Dąbrowski (dyr. 1945-65) wprowadził T.S. na tory akademizmu przy dość wysokim poziomie przedstawień; stan taki utrzymał się również, gdy profil T.S. nadawali: K. Skuszanka i J. Krasowski, M. Grabowski, J.P. Gawlik, B. Hussakowski. po okresie obniżenia poziomu ponownie odżył za dyrekcji K. Orzechowskiego.