Zygmunt (1897-1936)
malarz; studia w Tbilisi (Gruzja), gdzie zetknął się z początkami awangardy ros. (Mir Iskusstwa i futuryści) oraz w krakowskiej ASP (od 1921, u W. Weissa i J. Pankiewicza); 1924 wyjechał z kapistami na 7 lat do Paryża; początkowo obrazy zbliżone do impresjonizmu, gł. martwe natury i pejzaże z płd. Francji, potem w stylu odznaczającym się dużą witalnością, ekspresją i dekoracyjnością; obrazy budował z przenikających się plamek o kontrastowych, ciepłych i zimnych barwach, co nadaje im dużej dynamiki; dominuje w nich radość życia, dowcip, ironia, humor (Malarz i modelka, Wyspa miłości, Chłopiec w czaku, Uczta, Kwiaty); twórca plafonu w Kurzej Stopce na Wawelu (1934-36, wykonał go przykuty do wózka inwalidzkiego, po amputacji obu nóg); zajmował się scenografią (dla teatrów Bagatela i Cricot w Krakowie).
POLSKA. SZTUKA. OKRES MIĘDZYWOJENNY, KAPIŚCI,