(muz. 1)
ludowa - stapia w sobie wpływy trackie, iliryjskie, greckie, bizantyjskie i tureckie, wykazując podobieństwa do folkloru muz. innych Słowian płd.; najbardziej rozwinięta jest pieśń (solowa i zespołowa) związana z obrzędami dorocznymi, życiem rodzinnym i towarzyskim; wykonawcy często stosują nosową barwę głosu, naśladując brzmienie niektórych instrumentów (z drugiej strony - instrumenty naśladują głosy ludzkie) i wykorzystując sztuczne zniekształcenia emisji; typowe dla m.b. jest występowanie tzw. rytmów aksakowych burzących stałe przebiegi rytmiczne; popularne są pieśni epickie sławiące księcia Marko; spośród tańców najczęściej pojawiają się korowody oraz będąca popisem solistów "raczenica". Instrumentarium stanowią flety (występujące w kilkunastu odmianach), bębny (m.in. darabuke) oraz idiofony (grzechotki, kołatki).
- BUŁGARSKA MUZYKA, (muz. 2)
- POŁUDNIOWYCH SŁOWIAN MUZYKA, , , , , , mieszkańców...
- SYMEON, Pochodzenia hebrajskiego,...