zw. wizygockim
obok chorału ambrozjańskiego, galijskiego i gregoriańskiego jeden z czterech gł. typów chorału Kościoła zachodniochrześc.; kultywowany w V-XI w. w Hiszpanii przez chrześcijan żyjących pod panowaniem muzułmańskim oraz w Aragonii, Kastylii i León; największe zasługi dla rozwoju tej odmiany śpiewu liturgicznego położyli św. Leander, św. Izydor z Sewilli i św. Ildefons; odrodzony w XV w.; obecnie nabożeństwa w liturgii mozarabskiej odprawiane są w jednej z kaplic (pw. Bożego Ciała) w katedrze w Toledo.
GALIJSKI CHORAŁ, WIZYGOCKI CHORAŁ, HISZPAŃSKA MUZYKA
- AMBROŻY, Ambrosius Aurelius (ok.(...)