(muz. 1)
grupa włoskich kompozytorów operowych wywodzących się przeważnie z Neapolu i jego okolic, wykształconych w tamtejszym konserwatorium; działała w końcu XVII i w XVIII w.; jej zał. był F. Provenzale, a należeli m.in. A. Scarlatti, F. Feo, N. Porpora, L. Vinci, G.B. Pergolesi, G. Latilla, D. Pérez, N. Piccinni, A. Sacchini, G. Paisiello, D. Cimarosa, J. A. Hasse; oddziałała na życie muz. w Rzymie, Lizbonie, Petersburgu, Stuttgarcie, Wiedniu, Dreźnie; przyczyniła się do rozwoju opery (A. Scarlatti, A. Zeno, P. Metastasio), ukształtowała formę opery buffa (komicznej), wyprowadzając ją z commedia dell'arte i piosenki (Vinci, Leo, Pergolesi); ważne znaczenie miała tu twórczość C. Goldoniego jako librecisty tych oper.
NIEMIECKA MUZYKA, MOZART
- NEAPOLITAŃSKA SZKOŁA, (muz. 3)
- NEAPOLITAŃSKA SZKOŁA, (muz. 2)
- CAPRI, wyspa wł. na u wejścia...