ogólna nazwa stosowana w tradycyjnej muzykologii na określenie twórczości kompozytorów pozawłoskich XV i XVI w.; wyróżniano cztery sz.n.: pierwszą (G. Dufay), drugą (J. Okeghem i J. Obrecht), trzecią (Josquin des Prés), czwartą (O. di Lasso). Obecnie, ze względu na to, iż jedynie J. Obrecht był Niderlandczykiem, pozostali zaś mistrzowie pochodzili z Belgii i różnych terenów Francji, zarzucono stosowanie terminu sz.n., zastępując zjawiska zaliczane dawniej do pierwszej sz.n. określeniem szkoła burgundzka, zaś pozostałe umieszczono w zakresie zbiorczej nazwy szkoła flamandzka. Potocznie mianem stylu niderlandzkiego określa się nurt, którego reprezentantami są J. Okeghem, J. Obrecht i Josquin de Prés; wyróżnia się on silnym linearyzmem, melizmatyką oraz złożoną formą kompozycji.
- CLOUET, rodzina malarzy franc.(...)
- HOLANDII SZTUKA, sztuka rozwijająca się...
- GALLUS, Jacobus, zw. Handl (1550-1591)...