wielokrotnie powtarzająca się w jednym z głosów struktura melodyczna lub harmoniczna, najczęściej kilkudźwiękowa; o. wprowadzano od XIII w., w XVII i XVIII w. o. stanowiło podstawę rozmaitych form wariacyjnych (chaconne, passacaglia, części zw. grounds w suitach ang.); po okresie zaniku o. pojawiło się w twórczości kompozytorów należących do XX-wiecznego klasycyzmu (O. Messiaen, P. Hindemith).
JARRETT, TEMAT, FLAMENCO, PASSACAGLIA
- NUTA STAŁA, organowa, pedałowa
- TEMAT, (muz.)