organowa, pedałowa
długo wytrzymywany dźwięk w głosie najniższym (niekiedy w innych głosach), stanowiący podstawę struktury pewnej części utworu lub jego całości. Nazywana n. organową ze względu na częste jej stosowanie w kompozycjach organowych, wykorzystujących możliwości instrumentu (generowanie jednego dźwięku praktycznie o nieograniczonym czasie trwania); n.s. są najpierwotniejszym elementem muzyki wielogłosowej, a ich prymitywną formą jest burdon, charakterystyczny dla muzyki ludowej na całym świecie; poczynając od renesansu n.s. pojawiają się w różnych głosach i partiach utworu, najczęściej o skomplikowanej tonalnie strukturze (np. w stretto fugi); wykorzystywane są także w utworach zbudowanych w oparciu o rozwinięte kadencje (toccata, fantazja) lub o basso ostinato (passacaglia); zróżnicowanie kolorystyczne n.s. w utworach instrumentalnych pozwala budować nastrój kompozycji; szeroko stosują n.s. kompozytorzy posługujący się techniką sonorystyczną.