Henryk (1835-80)
skrzypek, kompozytor; 1843-46 studiował w konserwatorium paryskim pod kierunkiem L.J. Massarta (ukończył uczelnię z pierwszą lokatą); 1848-53 wraz z bratem Józefem występował w Polsce, Rosji i Niemczech, później koncerty solowe we Francji i Anglii; 1860-72 solista dworu carskiego w Petersburgu oraz pedagog w tamtejszym konserwatorium; 1872-74 odbył wielkie tournée po Ameryce Płn., występując z Antonim Rubinsteinem; 1875-77 prof. konserwatorium w Brukseli; na krótko przed śmiercią wznowił działalność koncertową; jako wybitny wirtuoz uchodził za następcę N. Paganiniego, do czego sam chętnie się przyznawał; temu stylowi wykonawczemu, zbliżonemu do stylu brillant, odpowiadają jego własne utwory, pisane z myślą o błyskotliwym popisie (szybkie pochody gamowe, pasaże, dwudźwięki, flażolety); uprawiał także typową dla romantyzmu lirykę instrumentalną, nawiązując do tradycji narodowej i rodzimego folkloru (dwa Kujawiaki, mazurki, znaczne partie obu koncertów skrzypcowych - fis-moll i d-moll, dwa Polonezy); przykładem sztuki improwizacyjnej są Fantazja koncertowa na tematy z opery "Faust" Ch. Gounoda, wariacje na tematy pieśni S. Moniuszki i pieśni ludowych; inne kompozycje: Legenda, wirtuozowskie etiudy skrzypcowe (Études-Caprices, L'école moderne), Souvenir de Moscou, Le Carneval russe, Capriccio-valse, Scherzo-Tarantelle; od 1935 co 5 lat (z wyjątkiem okresu okupacji) odbywają się Międzynar. Konkursy Skrzypcowe im. H. Wieniawskiego (od 1952 w Poznaniu).
GUARNERI, SKRZYPCOWA MUZYKA, LEGENDA, LUTNICTWO, SARASATE
- WIENIAWSKI, Adam (1879-1950)
- WIENIAWSKI, Józef (1837-1912)
- WIENIAWSKI, Julian, ps. Jordan (1834-1912)...