styl w sztuce franc. panujący za czasów dyrektoriatu (1795-99), odmiana klasycyzmu; łączył elementy stylu Ludwika XVI z tendencją do prostoty zapowiadającą empire. S.d. przejawił się gł. w meblarstwie, dekoracji wnętrz i ubiorach; w ornamentyce i ozdobach strojów pojawiły się oprócz motywów greckich, etruskich i rzymskich także egipskie (kwiaty lotosu, sfinksy, lwie głowy), spopularyzowane w wyniku egipskiej wyprawy Napoleona. Ubiory wzorowane były na klasycznych strojach greckich i rzymskich; kobiety nosiły białe suknie przypominające tunikę; później długie wąskie suknie z trenem, wysokim stanem i bufiastymi rękawami; mężczyźni - frak, kamizelkę, spodnie do kolan, chustkę związaną pod szyją. Wystrój wnętrz cechowała symetria i umiar w stosowaniu ozdób; najwybitniejszymi ebenistami tego okresu byli bracia Jacob; nawiązywano często do wzorów mebli antycznych (np. rekamiera).
JACOB-DESMALTER, JACOB
- dyrektoriat, pięcioosobowy rząd...
- DYREKTORIAT, 1795-99 (od obalenia...
- styl wsztuce, termin, który służy...