rodzaj faktury muzycznej, której istotną cechą jest dominacja jednej melodii (najczęściej powierzonej głosowi najwyższemu) nad akompaniamentem w postaci pionów akordowych lub figuracji; rozkwit tej faktury przypada na epoki klasycyzmu i romantyzmu; od czasów impresjonizmu h. zmieniła swój charakter, zwiększając rolę waloru sonorystycznego, co w końcu doprowadziło do zatarcia różnicy między h. a polifonią; efektem tego procesu było wyłonienie się punktualizmu.
HOMOFONIA
Nauki o sztuce