Reklama

TEATR RADIOWY

specyficzna forma przekazu tekstów literackich adaptowanych lub pisanych specjalnie dla wykorzystania fonicznego; w Polsce funkcjonował od początków radia (1925); podstawową formą słuchowisko, nadto powieść radiowa w odcinkach, audycje paradokumentalne, reportaże, kolaże dźwiękowe i in.; do pisarzy najmocniej związanych z t.r. należeli S. Grochowiak, Z. Herbert, I. Iredyński, J. Janicki, J. Krzysztoń, T. Karpowicz, J. Krasiński, A. Mularczyk, J. Przybora, W. Terlecki, a wśród reżyserów radiowych: Z. Kopalko, E. Płaczek, J. Owidzki, Z. Nardelli, W. Maciejewski, R. Bobrowska, A. Zakrzewski, B. Wiernik, J. Tuszewski i in.

Reklama

Powiązane hasła:

TATARKIEWICZ-MAŁKOWSKA, POLSKA. RADIO

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama