wyznawcy kierunku w teologii chrześc., zapoczątkowanego przez aleksandryjskiego kapłana Ariusza (ok. 256-336), zwanego arianizmem. Nazwa przyjęta dla pol. odłamu reformacji, tj. braci polskich, którzy wyodrębnili się z pol. Kościoła ewang.-reformowanego jako zbór mniejszy (1562-65). Domagali się tolerancji rel., rozdziału Kościoła od państwa, potępienia poddaństwa chłopów, ograniczenia kary śmierci. Wygnani z Polski dekretem sejmowym (1658), zostawili rozwinięte szkolnictwo (Pińczów, Raków, Lublin), twórczość lit. i piśmienniczą (przekłady Biblii, pierwszą gramatykę pol., słownik łac.-pol.).
arianie
Literatura polska