termin wprowadzony przez A. Sandauera na określenie techniki pisarskiej polegającej na wprowadzeniu do utworu lit. wypowiedzi odsłaniających przed czytelnikiem proces tworzenia dzieła, tajniki warsztatu autora oraz ogólnych refleksji nad pisarstwem. A. może ujawniać się również przez krytyczny stosunek do istniejących w lit. konwencji. Choć pojęcie odnosi się głównie do pisarstwa końca XIX oraz XX w. (zwłaszcza powieści), refleksja autotematyczna obecna w nim była od dawna (np. fraszki o fraszkach J. Kochanowskiego). Typowa jest dla niektórych gat. lit., np. poematu dygresyjnego ( Beniowski J. Słowackiego). Przykłady a. w lit. pol. to: Pałuba K. Irzykowskiego, Góry nad czarnym morzem W. Macha, Miazga J. Andrzejewskiego, Zdążyć przed Panem Bogiem H. Krall, a w liryce Ars poetica? Cz. Miłosza, Radość pisania W. Szymborskiej, Dlaczego klasycy Z. Herberta.
- autotematyzm, (gr. autós = sam)
- autotematyczna literatura, metaliteratura, lit.(...)
- GIDE, André (1869-1951)