(1886-1978)
powieściopisarka, publicystka, autorka podręczników przyrody i geografii, działaczka społ. Studiowała nauki przyr. na UJ. Pracowała w Polskim Komitecie Opieki nad Dziećmi - poznała problemy niewidomych dzieci. W 1933 r. wraz z mężem J. Kornackim założyła grupę lit. Przedmieście, była jej przewodniczącą. Współprac. z "Bluszczem", "Tygodnikiem Ilustrowanym", "Wiadomościami Literackimi". W czasie II wojny światowej mieszkała w Warszawie, uczestniczyła w tajnym życiu kult.; nie pisała. W II 1944 r., powołana do Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, zaangażowała się w działalność polit. Pracowała w Głównej Komisji do Badania Zbrodni Niemieckich. W 1958 r. daremnie próbowała wskrzesić Przedmieście. Najważniejsze utwory B. powstały w 20-leciu międzywojennym. Pisarkę interesowała gł. tematyka społ. W swej pierwszej wybitnej powieści Ci ludzie (1933) ukazała świat nędzy istniejący na peryferiach Warszawy. Bezrobotnych bohaterów ukazywała ze szczególną sympatią. Dostrzegała ich degradację z powodu niemożności znalezienia pracy, ale i dramatyczne zmaganie się z losem. W napisanej wspólnie z J. Kornackim powieści Jadą wozy z cegłą (1935) ukazała środowisko "wytwórców" cegieł i wozaków, a w Wiśle (1935) - mieszkańców barek. Utrwaliła autentyczny wygląd nędzy i życie zwykłych ludzi. Jedną z najgłośniejszych książek B. było Całe życie Sabiny (1934) - powieść o kobiecie, która wiedząc, że umiera, wspomina swoje nieudane, choć pozbawione wielkich dramatów życie. Utwór jest zapisem strzępów myśli, uczuć, luźnych skojarzeń, zorganizowanych w ciągi motywów (np. sukienki). Brak w nim tradycyjnie rozumianej fabuły. Najciekawsza część pisarstwa B. to powstałe w l. 30. książki o dzieciach: Laski, Pozbierane dzieci, Świat po niewidomemu, Czerwone węże. Pod koniec l. 30. powstała 4-częściowa powieść Polonez o naciskach polit. i kult. na Polskę ze wschodu i zachodu (uznana przez część krytyki za słuchowisko radiowe). W l. 50. B. pisała słabe powieści w konwencji socrealistycznej. Z powojennej twórczości na uwagę zasługują Nigdy nie zapomnę (1946) - efekt pracy w Komisji do Badania Zbrodni Niem., oraz Czekamy na życie (1947) - wspomnienia z młodości.
- BOGUSZEWSKA Helena, (1886-1978)
- HELENA, Pochodzenia greckiego,...