(1922-51)
prozaik, poeta, publicysta. Dzieciństwo spędził w ZSRR, do Polski wrócił w 1933 r. W czasie wojny pracował jako stróż nocny w firmie budowlanej i uczył się na tajnych kompletach. W 1940 r. zdał maturę, rozpoczął studia polonistyczne na tajnym UW. Związany z kręgiem "Drogi". Aresztowany w 1943 r. wraz z narzeczoną M. Rundo (później żona B.), kilka miesięcy więziony na Pawiaku, został przewieziony do Oświęcimia, a w VIII 1944 r. do Dautmergen pod Stuttgartem. Na początku 1945 r., chory, trafił do Dachau, a po wyzwoleniu (30 IV 1945) do obozu przejściowego w koszarach SS pod Monachium. Znosił go z wewn. irytacją, czemu dał wyraz w gorzkich wierszach i sarkastycznym opowiadaniu Bitwa pod Grunwaldem. Zwolniony we IX 1945 r., przez pewien czas pozostawał na Zachodzie, wrócił w 1946 r. Pobyt w obozach odcisnął trwałe piętno na jego psychice. Szukając ratunku przed koszmarem wspomnień i wewn. pustką, ok. 1949 r. ze szczególną gorliwością zaangażował się w politykę. Wstąpił do PZPR; w l. 1949-50 pełnił funkcję sekretarza. Jego ówczesną postawę charakteryzuje tytuł rozprawy o Eliocie: Nie gawędzić z wściekłym psem. B. popełnił samobójstwo - przyczyny pozostają niewyjaśnione. Zaczął pisać w czasie wojny. W patetycznych katastroficznych wierszach eksploatował kosmiczną scenerię, motyw snu. Był przekonany o nieuchronnej zagładzie swego pokolenia, ale wierzył w ocalającą moc kultury. Doświadczenia obozowe zniszczyły tę wiarę ( Pożegnanie z Marią). Ukazały się wtedy 2 t. wierszy B.: Gdziekolwiek ziemia (1942), którego pesymizm wywołał liczne polemiki i protesty, oraz wyd. po aresztowaniu autora Arkusz poetycki (1944). Powojenna poezja B. jest zdecydowanie słaba - w przeciwieństwie do prozy. W 1946 r. pisarz zamieścił 4 opowiadania w wyd. w Monachium książce-dokumencie Byliśmy w Oświęcimiu, w 1947 r. wydał zbiór opowiadań Pewien żołnierz. Opowieści szkolne, w którym na uwagę zasługuje Portret przyjaciela (o A. Trzebińskim). Trwałe miejsce w lit. pol. zapewniły B. opowiadania o tematyce obozowej: Pożegnanie z Marią (1948) i Kamienny świat (1948). Od 1949 r. B. zajmuje się głównie publicystyką (zbiór felietonów Opowiadania z książek i gazet). Pisze kilka słabych opowiadań, zebranych pośmiertnie w t. Czerwony maj.
- Borowski Tadeusz, (1922-51)
- BOROWSKI Tadeusz, (1922-51)
- TADEUSZ, Pochodzenia hebrajskiego,...