(1848-1904)
krytyk i historyk lit. pol., współtwórca programu pozytywist., redaktor "Ateneum" (1881-97), członek AU (1983), prof. uniw. lwowskiego (1903). Obszar zainteresowań Ch. obejmuje m.in. historię lit. pol. i obcej, krytykę lit., lingwistykę, filozofię i psychologię. Autor artykułów programowych propagujących model lit. tendencyjnej i sztuki użytecznej społecznie ogłaszanych na łamach "Przeglądu Tygodniowego" (1871-73). W pracach krytycznych był rzecznikiem realizmu lit., początkowo przeciwstawiał się epigonom romantyzmu, później też młodopolskim hasłom S. Przybyszewskiego. Autor wielu zbiorów szkiców i recenzji (np. Najnowsze prądy w poezji naszej, 1901; Dramat polski doby najnowszej, 1902), monografii (Autorki polskie, 1885; Nasi powieściopisarze, 1887-95; Nasza literatura dramatyczna, t. 1-2, 1898), w tym pierwszych o A. Mickiewiczu i J. I. Kraszewskim. Duże znaczenie mają jego prace historycznoliterackie Zarys literatury polskiej z ostatnich lat szesnastu (1881), Historia literatury polskiej (t. 1-6, 1899-1900), Dzieje krytyki literackiej w Polsce (1902). Dla teorii nauczania lit. znacząca była pozycja Metodyka historii literatury polskiej (1899).
- CHMIELOWSKI Piotr, (1848-1904)
- Chmielowski Piotr, (1848-1904)
- PIOTR, Pochodzenia greckiego,...