(franc. le mal du sicle)
pojęcie związane z romantyzmem. Stan ducha charakteryzujący się poczuciem znużenia, wewn. pustki, smutku. Mógł przybierać postać spokojnej niechęci do świata, ucieczki w sferę marzeń lub gwałtownej rozpaczy, poczucia bezsensu życia. Przejawy ch. w. można odnaleźć w twórczości m.in. J. W. Goethego (Weltschmerz), A. de Musseta, R. Chateaubrianda (reneizm), G. Byrona, A. Puszkina, M. Lermontowa, J. Słowackiego. Pojęcia tego używano także jako synonimu dekadentyzmu końca XIX w.
- CZWARTA CHOROBA, choroba Dukesa
- MIKULICZA CHOROBA, choroba nowotworowa gruczołu...
- WRZODOWA CHOROBA, przewlekłe schorzenie...