przewlekłe schorzenie charakteryzujące się owrzodzeniem błony śluzowej żołądka lub dwunastnicy; choroba może ujawnić się w każdym wieku, najczęściej jednak występuje między 20 a 45 rokiem życia; gł. przyczyną ch. w. są bakterie typu Helicobacteriae, choć przyczyniają się także: osobnicza podatność, stresy, szkodliwe odżywianie, niektóre leki (salicylany, sterydy). W ch.w. żołądka bóle występują bezpośrednio po jedzeniu, są umiejscowione zazwyczaj w samym środku nadbrzusza, promieniują ku dołowi lub ku górze; przy owrzodzeniu dwunastnicy bóle pojawiają się na czczo lub w kilka godzin po spożyciu pokarmu i są umiejscowione w środku nadbrzusza lub nieco na prawo od linii środk. ciała, promieniują ku tyłowi; nasilenie objawów wiosną i jesienią. Do najgroźniejszych powikłań ch.w. należą: krwotok z dużego naczynia wskutek uszkodzenia przez proces wrzodowy oraz przebicie ściany żołądka z następowym zapaleniem otrzewnej.
WRZODOWA CHOROBA
Schorzenia
PSYCHOSOMATYCZNE CHOROBY, SEZONOWE CHOROBY, POPIELA, ŻOŁĄDEK, SALICYLANY, NIESTRAWNOŚĆ, CYWILIZACYJNE CHOROBY, MARSHALL, NADKWAŚNOŚĆ SOKU ŻOŁĄDKOWEGO, OSZACKI