(wyd. 1880)
programowy wiersz A. Asnyka skierowany do pokolenia romantyków, wyrażający przekonanie o nieuchronności postępu. Słownictwo odnoszące się do "starych" i "młodych" zostało podporządkowane myśli o bezpowrotnym odejściu romantyzmu i sile pozytywizmu. Apeluje do pokolenia ojców, by porzucili przebrzmiałe ideały i włączyli się w rytm współczesności.
- Asnyk Adam, krypt. El...y, pseud. Jan Stożek, (1838-97)