(1934-69)
prozaik. Po wojnie ukończył tylko kurs samochodowy i w l. 1951-53 pracował jako kierowca w bazach samochodów ciężarowych, a doświadczenia z tego okresu zawarł w późniejszej twórczości; współprac. "Trybuny Ludu", ale też red. działu prozy w tygodniku "Po prostu" (1955-57). Debiutował w 1954 r. opowiadaniem Baza Sokołowska wydrukowanym w "Almanachu Literackim", wcześniej napisana powieść Sonata Marymoncka nie ukazała się w całości, fragmenty druk. w "Przeglądzie Literackim", "Nowej Kulturze" i "Przedpolu". W 1958 r. otrzymał Nagrodę Literacką wydawców za tom opowiadań Pierwszy krok w chmurach (1956). Rok 1957 przyniósł najgłośniejsze opowiadania H.: Ósmy dzień tygodnia w ekr. A. Forda, rok później W. J. Has wyreżyserował jego Pętlę. W 1958 r. wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie w Instytucie Literackim opublikował zbiory opowiadań Cmentarze i Następny do raju (1958). Kiedy po wywiadach dla zach. prasy odmówiono mu prawa powrotu do kraju, przebywał i pisał w Izraelu, Berlinie, Londynie, od 1966 w Kalifornii, następnie w RFN, gdzie zmarł nagle w Wiesbaden. Pierwszy okres twórczości H. to obrachunek z rzeczywistością okresu stalinizmu, krytyka konwencji socrealizmu w lit., która przyniosła mu rozgłos i przydomek "młodego gniewnego". Mikropowieści o tematyce izraelskiej to m.in. Wszyscy byli odwróceni, Brudne czyny (1964), Nawrócony w Jaffie. Opowiem wam o Esther (1966). Ukazanie egzystencji jako gry to temat zmitologizowanej autobiografii Piękni dwudziestoletni (1966), co wraz z pogmatwanym życiorysem H. dało początek jego legendzie. Obrachunki z okupacją i powojenną rzeczywistością w Polsce odnaleźć można w powieści Sowa, córka piekarza (1967). Wydana pośmiertnie powieść Palcie ryż każdego dnia (1983) jest zaprzeczeniem mitu o Ameryce jako Eldorado dla emigrantów. Opowiadania H. charakteryzuje w początkowym okresie wierność schematom socrealistycznym, osadzenie w realiach jest typowe i dla późniejszych utworów; dialogi dominujące nad narracją, częste operowanie kontrastem dla wzmacniania dramatyzmu i umiejętność kondensacji szczegółów to atuty, które przyczyniły się do przyznania mu nagrody paryskiej "Kultury" (1958) i londyńskich "Wiadomości" (1958).
- Hłasko Marek, (1934-69)
- HŁASKO, Marek (1934-69)
- MAREK, Pochodzenia łacińskiego,...