(koniec XIV lub pocz. XV w.)
10 polskich homilii zapisanych obok licznych łac. w kodeksie znajdującym się w Bibliotece Kapitulnej w Gnieźnie. Większość inspirowana łac. kazaniami Peregryna z Opola (XIII/ XIV w.). Autor K. g. - wykształcony kaznodzieja, być może Łukasz z Wielkiego Koźmina (ok. 1370-ok. 1412) - rektor kościoła parafialnego w Beszowej (diecezja krakowska). Swoje kazania kierował do niewykształconych słuchaczy (określa się je jako "kazania ludowe"). We wstępach i zakończeniach zwracał się wprost do nich, dbając o naturalny, bliski kontakt (wszystkie homilie zaczynają się: "Dziatki miłe…"). Nauki moralne urozmaicał licznymi opowiadaniami i opisami. Szczególnie ciekawe są obrazy nawiązujące do typowej dla średniowiecza symboliki zwierzęcej. Kompozycja kazań podporządkowana jest liczbie 3 (teza + 3 argumenty, pytanie + 3 odpowiedzi); rzadziej innym. Tematyka homilii: I, II, VII i VIII mówią o Bożym Narodzeniu, III - o św. Bartłomieju, IX i X - o św. Janie Ewangeliście. K. g. stanowią cenny dokument jęz. (pierwiastki gwarowe).
- KAZANIA GNIEŹNIEŃSKIE, zabytek staropolski,...
- kazanie, głoszenie, przepowiadanie...
- NEHRING, Władysław, także Neryng...