(1927-33)
grupa lit. skupiona wokół czasopisma o tej samej nazwie (wychodziło do 1931 r.), które najwyższy poziom osiągnęło pod redakcją W. Sebyły (X 1929-VI 1931). Skład grupy: m.in. S. R. Dobrowolski, K. I. Gałczyński, S. Flukowski, W. Sebyła, W. Słobodnik, M. Piechal, Z. Uniłowski, L. Szenwald. W początkach działalności była jedną z ostatnich cyganerii artyst. (sportretowana we Wspólnym pokoju Uniłowskiego). Kwadryganci zdobyli popularność ekstrawaganckim sposobem bycia i wieczorami autorskimi na terenie całej Polski. Ich program można określić na podstawie wierszy: opowiadali się za poezją związaną z życiem, zaangażowaną w problemy społ. Poetę uważali za wyraziciela przekonań ogółu, a także za kreatora. Pozostawali w opozycji wobec bezideowości i sensualizmu Skamandra. W programie awangardy krakowskiej aprobowali tematykę cywilizacyjną i urbanistyczną, ale odrzucali skupienie się na problemach warsztatu poet. Bliska im była "postawa romant.", utożsamiana z rewolucyjnością. Grupa nie wykształciła własnej poetyki. W twórczości należących do niej poetów ujawniły się różne wpływy, a tematyka społ. i polit. sąsiadowała z eschatologiczną. W 1937 r. S. R. Dobrowolski podjął próbę reaktywowania grupy, wydając "Nową Kwadrygę" - pismo lewicowe, zawieszone przez władze po 5. numerze.
- KWADRYGA, w starożytnej Grecji...
- Kwadryga, (łac. quadriiugus...
- z grupą lit., Kwadryga, w l. 1927-31...