(gr. mystikós = tajemniczy)
kierunek filoz.-rel., uznający możliwości bezpośredniego duchowego kontaktu z bóstwem, przyznający duże znaczenie intuicji. Rzadziej: możliwość poznania istoty bytu przez objawienie, kontemplację, intuicję. Także: samodzielna dyscyplina teologii. Wywarł silny wpływ na twórczość romantyków (Wielka Improwizacja i Widzenie ks. Piotra w Dziadów cz. III A. Mickiewicza, Ksiądz Marek oraz Król Duch J. Słowackiego) i poetów Młodej Polski (np. T. Micińskiego). Przejawiał się wprowadzeniem wizji, proroctw itp.