(II) (1854)
jeden z najbardziej osobistych liryków C. Norwida, wysłany z Nowego Jorku w liście do M. Trębickiej, mówiący o tęsknocie za ojczyzną. Podmiot mówiący kryje się za obrazami kraju (ujawnia się w refrenie), budowanymi w 3 pierwszych zwrotkach przez przywołanie znaczącego konkretu (chleb, bocianie gniazdo, ukłony), w dalszych - szczegółu tracącego konkretność, aluzji bibl. ("tak za tak, nie za nie" - Mt 5, 57). Na arkadyjską wizję ojczyzny składa się zespół wartości właściwych tylko jej. Zakończenie wiersza jest wyrazem smutnej zgody mówiącego na własny los (wygnanie, samotność). M. p. została napisana prostym, naturalnym stylem. Regularność rytmiczna, refren nadają wierszowi charakter piosenki.
- Arkadii topos, wiąże się z gr. mitem...
- pieśni patriotyczne, pieśni oojczyźnie,...