lit. starożytna określiła kanony piękna, cechy gatunkowe, uświadomiła znaczenie mitów, zarysowała pierwotne postawy człowieka. Klasyczne wzory gatunków lit. znajdują szerokie odzwierciedlenie już w twórczości J. Kochanowskiego: renes. dramat Odprawa posłów greckich oparty został na zasadach gr. tragedii, Pieśni odwołują się do poetyki Horacego; sielankę bliską Teokrytowi i Wergiliuszowi tworzą Sz. Zimorowic (Roksolanki) i Sz. Szymonowic (Kołacze); oświeceniowe bajki I. Krasickiego przypominają gr. wzory Ezopa, satyry odwołują się do rzym. początków Lucyliusza, Horacego, Juwenalisa, a poemat heroikomiczny Myszeida bliski jest gr. Batrachomyomachii. Inspiracją dla twórców kolejnych epok były mitologia bądź historia staroż., co znalazło wyraz w wielu utworach, m.in.: K. Ujejskiego Maraton; D. Kniaźnina Żale Orfeusza nad Eurydyką; S. Żeromskiego Syzyfowe prace; J. Iwaszkiewicza Ikar; S. Grochowiaka Ikar; E. Brylla Wciąż o Ikarach głoszą, choć doleciał Dedal; Nike; M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej Nike, Róże dla Safony, Nitka Ariadny; K. I. Gałczyńskiego Niobe; L. Staffa Odys, Nike z Samotraki; T. Nowaka Psalm o powrocie; J. Lechonia Herostrates; S. Wyspiańskiego Akropolis, Noc listopadowa; T. Różewicza Prawa i obowiązki, Grupa Laokoona; U. Kozioł Larum; Cz. Miłosza Heraklit; W. Szymborskiej W rzece Heraklita; H. Poświatowskiej Heraklicie-przyjacielu...; Z. Herberta Dedal i Ikar, Nike, która się waha, Do Marka Aurelego, Do Apollina, O Troi, Apollo i Marsjasz, Dlaczego klasycy.
- Rymkiewicz Jarosław Marek, (ur. 1935)
- POSTMODERNIZM, ponowoczesność