wiersz Cz. Miłosza z t. Ocalenie (1945), zaczynający się ładnym, pogodnym obrazem świata i ludzi, wykonujących codzienne zajęcia, nie wiedzących, że koniec świata "staje się już" (bo nic nie narusza ich przyzwyczajeń). Tylko przywiązujący pomidory staruszek obdarzony jest tą świadomością - dlatego mógłby być prorokiem. Tekst prowadzi do eschatologicznego wniosku: świat kończy się w każdej minucie, zagłada wpisana jest w zwykłą codzienność, pojawia się niezauważalnie. Trzeba ją przyjąć spokojnie, nie czekać na nadzwyczajne znaki.
- Apokalipsy topos, często wykorzystywany...