(1807-72)
poeta, geograf, red. "Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich" (1847-48), kierownik Katedry Geografii na UJ (1849- 52), doktor h.c. tej uczelni (1850), czł. AU. Uczestnik powstania listopadowego na Litwie, swoje doświadczenia powstańcze opisał w pamiętniku z kampanii Obrazki litewskie (1870-71 "Strzecha") oraz w zbiorze wierszy Pieśni Janusza (1835). Romant. patriotyzm cechuje także kolejne utwory, m.in. Historię szewca Jana Kilińskiego (1833-35) oraz Pieśń o ziemi naszej (1843). Z biegiem lat (gł. z powodu rabacji galicyjskiej) w poglądach i twórczości P. przeważyły tendencje konserwatywne i tradycjonalizm szlachecki bliski postawie filistra. Ukazują się starannie opracowane gawędy poet. Wypadki JPana Benedykta Winnickiego z podróży jego z Krakowca do Nieświeża (t. 1-3, 1853-55) oraz rapsod rycerski będący pochwałą sarmatyzmu Mohort (1855). Ponadto opublikował poemat Wit Stwosz (1857), kroniki z XV w. wierszem Pacholę hetmańskie (1862) i dramat Powódź (1865).
- WINCENTY, Pochodzenia łacińskiego,...
- Pol Wincenty, (1807-72)
- Niemojowski Wincenty, (1784-1834)