(1913-83)
poeta, członek wileńskiej grupy lit. Żagary. Pierwsze utwory zamieścił w 1933 r. w dodatku lit. wileńskiego "Słowa", odrębnie wydał poemat Tropiciel (1936) i zbiór wierszy Potoki (1938). Tomy poezji wydane po wojnie otwiera zbiór utworów pisanych w czasie okupacji Z narodem (1947), następnie ukazują się: Warszawskie cegły (1951), Niezbrojni zwycięzcy (1952), Krajobrazy i ludzie (1956). Jako dojrzały twórca posługuje się często stylizacją sielankową z wyraźną nutą patriotyczną, jego poezję charakteryzuje sentyment do ludzi i krajobrazu Warmii i Mazur, poczucie jedności z naturą, a równocześnie niepokój o losy świata. Kolejno ukazują się zbiory refleksyjnej liryki: Himalajskie namioty (1958), Faryzeusze i patroni (1962), Promień dla artysty (1965), Dziki powój (1968), Ślepi drwale (1971), Polskie drzewa (1972), Olsztyński wrzos (1973), Kufel warszawski (1976). Uhonorowany nagrodą lit. im. W. Pietrzaka (1960).
- Rymkiewicz Aleksander, (1913-83)
- RYMKIEWICZ, Aleksander (1913-83)
- RYMKIEWICZ, Bronisław (1843-1917)...