(ur. 1913)
historyk i teoretyk lit. Studiowała filologię pol. i romańską na U. Wil. W czasie okupacji pracowała w tajnym nauczaniu w Wilnie. Po wojnie związana z uczelniami w Toruniu i Gdańsku, Instytutem Badań Literackich PAN. Od 1950 r. pracownik nauk. KUL - od 1956 r. prof., kierownik katedry teorii lit., potem katedry dramatu i teatru (od 1976). Wykładała na uniwersytetach w Kanadzie, USA, Belgii i Szwajcarii. Zajmuje się gł. dramatem (zwł. poetyckim) i teatrem. Traktuje tekst dram. jako zapis wizji teatralnej. Opublikowała także liczne rozprawy i studia, m.in. Tragedia w epoce Młodej Polski. Z zagadnień struktury dramatu (1948), O strukturze słownej III części "Dziadów" (1956), Sceniczny gest poety (1960), Współczesne refleksje o teatrze (1979), Odczytywanie dramatu (1988). Wiele prac poświęciła C. Norwidowi: O komediach Norwida (1953), O prozie epickiej Norwida (1957), Reżyserska ręka Norwida (1971). Interesuje się także dramatem rel.
- Sławińska Irena, (1913-97)
- SŁAWIŃSKA, Irena (1913-2004)
- IRENA, Pochodzenia greckiego,...