wiersz L. Staffa zamieszczony w tomie Ptakom niebieskim (1905), w którym poeta odrzuca marazm i smutek, a deklaruje potrzebę poszukiwania radości we wszystkich przejawach życia. Podmiot lir. to "zwycięzca słotnych wichrów, burz i niepogody", który znalazł swoje miejsce w przyjaznym świecie. Okazuje się, że do odczuwania radości życia niekonieczna jest mądrość i rozwaga, wręcz przeciwnie, dobrą towarzyszką staje się "lekkomyślność ... płocha weselnica", wystarczą pogoda ducha i radosne odbieranie świata, co wyraża zwrot: "Proszę cię, duszo moja, bądźże mi szaloną". Harmonia z sobą i naturą może stanowić źródło prawdziwie szczęśliwego życia.
- PERSONIFIKACJA, uosobienie (lit.)
- wędrówka, topos mający źródło...
- Ariosto Ludovico, (1474-1533)