ballada A. Mickiewicza z Ballad i romansów. Utwór o kompozycji szkatułkowej: w relację narratora zostaje wpleciona opowieść Świtezianki. Narrator, bohaterowie i adresat wiersza pochodzą z tego samego czasu, Świtezianka - z dalekiej przeszłości. Oboje mówią o tym, co przeżyli, widzieli, słyszeli. Narrator, nie potrafiąc przeniknąć tajemnic natury, sugestywnie przekazuje własny, wrażeniowy odbiór napawającego lękiem pejzażu. Ten piękny poet. obraz przewyższa poziomem artyst. dość banalną opowieść rusałki o dziejach Świtezi. Z ballady płynie wyraźna wskazówka epistemologiczna: o naturze i historii człowiek wie tyle, ile odsłonią one jego wrażliwości, ile przekaże odwieczna legenda.
- ŚWITEŹ, Swiciaź
- akwatyczne motywy, motywy znaczeniowo związane...