tytułowy wiersz z cyklu utworów M. Białoszewskiego w t. Obroty rzeczy (1956). Tytuł, nawiązujący do znanego frazeologizmu, zapowiada bohaterów: rządzących zachwytem, niepozornych, niedostrzegalnych. Są to przedmioty codziennego użytku: łyżka durszlakowa, piec. Białoszewski nadał utworowi postać ody (charakter pochwalny, wysoki styl, inicjalna apostrofa). Tę prowokacyjną - po twórczości z l. 50. - poezję A. Sandauer nazwał "poezją rupieci".
- Białoszewski Miron, (1922-83)