(1957)
programowy poemat Cz. Miłosza, rozpoczynający się słowami: "Mowa rodzinna niechaj będzie prosta", i akcentujący specyficzność jęz. poezji: "rozkołysanie rytmu, sen, melodia" ( klasycyzm). Miłosz kreśli sylwetki twórców, charakteryzuje poezję Młodej Polski, 20-lecia międzywojennego i czasów okupacji - twierdzi, że nadmiernie zawęziła krąg podejmowanych problemów, ustępując miejsca prozie. Domaga się od poetów refleksji filoz., obrony humanist. wartości. Twierdzi, że kształtowanie historii jest moralnym obowiązkiem człowieka. Uwikłaniu w dzieje przeciwstawia Naturę - sferę wolności, umożliwiającej doznawanie urody życia (fragm. Duch dziejów i Natura).
- POEMAT, (lit.) dłuższy utwór...
- Pachnący ogród, traktat erotyczny Cheikha...
- JABS, Edmond (1912-91)