(1924-93)
jap. pisarz, dramaturg, eseista. Życie A. już od wczesnego dzieciństwa wyznaczały ciągłe przeprowadzki (Tokio, Mandżuria), które spowodowały, iż pisarz silnie odczuwał brak przynależności do konkretnego miejsca, co znalazło odbicie wjego twórczości. Mimo iż na uniwersytecie tokijskim ukończył medycynę, podjął decyzję ocałkowitym oddaniu się pracy lit. W1947 r. na własny koszt opublikował tomik poezji Mumei shishu-, ajuż wroku następnym powieść Owarishi michi-no shirube-ni. Wtwórczości A.widoczne są inspiracje dziełami F.Kafki (motyw przemiany), zainteresowanie człowiekiem, jego zagubieniem wdzisiejszym świecie, poczuciem braku tożsamości, samotnością, relacjami międzyludzkimi. Gł. bohater powieści Kabe. S. Karuma-shi-no hanzai (1951) po całkowitej utracie pamięci przybiera nazwisko S.Karuma iwystępuje pod nim wprowadzonym przeciwko niemu procesie. Podobny motyw wykorzystuje A.wpowieści Tanin-no kao (1964), gdzie bohater doznawszy okrutnego okaleczenia twarzy, przez co został odrzucony przez ludzi, stworzył maskę, wktórej pokazywał się im, jednak wniczym nie zmieniło to jego wewnętrznego poczucia odrzucenia. Światową sławę przyniosła A. powieść Kobieta zwydm (1962). Wnastępnych powieściach (Moetsukita chizu, 1966; Schadzka, 1977; Hakobune "Sakuramaru", 1984) A. nawiązywał do europ. tradycji nouveau roman, wykorzystywał model powieści detektywistycznej, ukazywał człowieka zagubionego wmieście-labiryncie. Odrębny nurt wtwórczości A. zajmują powieści fantastycznonaukowe, np. Czwarta epoka (1959). Ponadto autor esejów (m.in. zbiory Toshi-e no kaira, 1980; Shi-ni isogu kujiratachi, 1986), dramatów (Doreigari, 1945; To ja jestem duchem, 1958; Przyjaciele, 1967), scenariuszy filmowych, słuchowisk radiowych.
- ABE Ko-bo-, właśc. Abe Kimifusa...