(1888-1970)
prozaik hebr., laureat Nagrody Nobla (1966). Przyszedł na świat wgalicyjskim miasteczku Buczacz, gdzie odebrał staranne wykształcenie talmudyczne, obejmujące znajomość ST, nauki chasydów oraz dzieła literatury żyd. W1906 r. wyjechał do Palestyny, anastępnie do Berlina, gdzie wspólnie zM. Buberem założył pismo "Jude" irozpoczął zbieranie opowieści chasydów. W1915 r. poznał żyd. działacza S. Szokena, który miał stać się wprzyszłości "nadwornym" wydawcą A. Wpowieściach zpierwszego okresu twórczości: Porzucone żony (1909), Szukanie narzeczonej (1931), Prosta historia (1935), Nocny gość (1937), pisarz wskrzesił atmosferę, obyczajowość ikulturę małych miasteczek żyd. wEuropie Wsch. Po wyjeździe do Jerozolimy w1924r. skoncentrował się na portretowaniu młodego społeczeństwa izraelskiego oraz na problemach Żydów osiedlających się wPalestynie: Wczoraj iprzedwczoraj (1945). Otoczony sławą najwybitniejszego pisarza Izraela, wswoim odczycie noblowskim podkreślił znaczenie Talmudu irel. pism żyd. dla ukształtowania się jego osobowości twórczej. Językiem utworów A. jest hebrajski.