(1896-1948)
franc. poeta, prozaik, eseista, dramaturg, teatrolog, reżyser iaktor. Wcześnie, bo wwieku 14 lat, objawił się jego talent literacki i... choroba psychiczna, która wymusiła na artyście liczne pobyty wzakładach psychiatrycznych. W1919 r., chcąc uwolnić się od dotkliwych bólów głowy, A.sięgnął po opium, zktórym nie rozstał się już do końca życia. Jego pierwszy kontakt ze sceną łączył się zpracą wzespole Ch. Dullina (1921). Od tej chwili datuje się okres wielkiej aktywności A., początkowo wyłącznie teatralnej, aod 1923 także lit.; opublikował m.in. tomiki wierszy: Trik-Trak niebios (1923), Pępek otchłani (1925) iNerwomierz (1925). W1924 r. ukazała się korespondencja artysty zredaktorem naczelnym "La Nouvelle Revue Française", zawierająca zapowiedź jego przyszłej formuły teatru, postulującej m.in. oderwanie się od tekstu lit. oraz antypsychologizm (przynależność wl. 1924-26 do nadrealistów miała niewątpliwy wpływ na poglądy A.). Wl.1926-28 artysta współtworzył Thtre Alfred Jarry, potem słynny Teatr Okrucieństwa (Thtre de Cruaut), który działał jedynie 16 dni, jednak jako koncepcja teatru ekstatycznego, zmierzającego do radykalnego uwolnienia widza/wykonawcy od wszelkich konwencji myśli, uczuć izachowań, oddziałał na większość zach. awangard teatralnych 2. poł. XX w. WTeatrze Okrucieństwa A. wystawiał swój dramat Rodzina Cenci. Jako teoretyk wypowiedział się wmanifestach teatrologicznych: Manifest dla teatru poronionego oraz Teatr ijego sobowtór (1938). Wpozateatralnym dorobku artysty znalazły się m.in.: esej-traktat-powieść Heliogabal (1934), okultystyczny esej-poemat Nowe objawienia bytu (1937) oraz Podróż do krainy Tarahumara (1937) - owoc podróży A. do Meksyku oraz studiów nad kulturą Indian Tarahumara. Za murami szpitala psychiatrycznego, gdzie A. trafił w1937 r., powstały ekspresyjne utwory: Artaud Głupek (1947), Van Gogh - samobójca społeczny (1947) iAby skończyć zsądem Bożym (1948) - słuchowisko radiowe. Współcześni filozofowie, M. Foucault i J. Derrida, włączyli A.wpoczet najprzenikliwszych krytyków zach. racjonalizmu, pozytywizmu ilogocentryzmu.
- Artaud Antonin, (1896-1948)
- ARTAUD Antonin, (1896-1948)
- ANTONIN, Imię znane od II wieku,...