(1906-89)
irl. dramaturg, prozaik, poeta ieseista, piszący wjęz. ang. ifranc.; laureat Nagrody Nobla (1969). Absolwent romanistyki dublińskiego Trinity College, lektor jęz. ang. we Francji, przyjaźnił się z J. Joyce’em, którego był sekretarzem izktórym współpracował przy tłumaczeniu jego dzieł na jęz. franc. W1937 r. na stałe osiadł we Francji; działalność we fr. ruchu oporu wlatach okupacji przyniosła B. Złoty Krzyż Wojenny. Zadebiutował poematem Whoroscope (1930), rozgłos przyniosły mu późniejsze utwory prozatorskie, zaliczane do gat. "antypowieści": Murphy (1938), Watt (1953) oraz franc. trylogia Molloy (1951), Malone umiera (1951) iNienazywalne (1953), pozbawione tradycyjnej akcji, konstruowane przy użyciu monologów wewnętrznych. Światową sławę zdobył B. jako dramaturg, autor sztuki Czekając na Godota, której premiera 5 I1953 zapoczątkowała nowy rozdział whistorii współcz. teatru - teatr absurdu. Do najwybitniejszych dramatów pisarza należą: Końcówka (1957), Ostatnia taśma Krappa (1958), Szczęśliwe dni (1961), Komedia (1964), Oddech (1970), Nie ja (1973), Kroki (1976). Tematem większości sztuk jest niemoc człowieka iwynikający zniej rozpad osobowości. Powracające motywy to: samotność, kalectwo, starość, agonia, rozkład. Brak dekoracji, scenografia pozbawiona konkretnego wyrazu służą wywołaniu wrażenia pustki ibezmiaru, wktórych rozgrywają się ludzkie dramaty. Od połowy l. 60. B. sam reżyserował swoje utwory, dzięki czemu powstało ok. 20 autorskich inscenizacji. Wdorobku pisarza znajdują się także słuchowiska isztuki telewizyjne. Znaczną część dzieła B. przetłumaczył na jęz. pol. iopatrzył komentarzem A. Libera.
- Beckett Samuel, (1906-89)
- BECKETT Samuel, (1906-1989)
- SAMUEL, Pochodzenia hebrajskiego,...